Józef Luberda był człowiekiem renesansu: bramkarzem, tenisistą, zawodowym żołnierzem, sędzią piłkarskim.
Luberda przyszedł na świat w Krakowie, a dokładnie w Zwierzyńcu. Urodził się 19 marca 1900 roku. Jego pierwszym klubem piłkarskim był Wawel Kraków. Lata 1919-29, jako legionista, zawodowy żołnierz, spędził w Wilnie.
W barwach 1 pp. Wilno zadebiutował w ówczesnej Ekstraklasie. Później wylądował w Siedlcach – grał w WKS 22 pp i Strzelcu (1929-34). W Encyklopedii Piłkarskiej GIA można znaleźć informację, że jako jeden z nielicznych członków mistrzowskich drużyn Wilna dotrwał do powstania Ekstraklasy, ale występując już w barwach siedleckiej jedenastki.
Był utalentowanym tenisistą ziemnym. Wywalczył m.in. wicemistrzostwo Wojska Polskiego. W finale przegrał z kolegą po bramkarskim fachu, reprezentantem Polski, który zginął w omyłkowym ostrzale alianckich samolotów, Janem Drapałą. Warto dodać, że pogromca Luberdy był przed wojną w dziesiątce najlepszych polskich tenisistów.
Luberda dobrze sobie radził także w deblu. W parze z Andrzejem Ketzem w latach 30-był medalistą mistrzostw Wojska Polskiego.
Po wojnie Luberda był sędzią piłkarskim. Pełnił tę funkcję w latach 1945-51.
Zmarł 10 marca 1982 roku w Siedlcach. Jest pochowany na Cmentarzu Centralnym.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: NAC / archiwum Sławomira Kindziuka
