Szczęście sprzyja (naj)lepszym

Sezon 2013/14 zapisał się złotymi zgłoskami w historii MKP Pogoń Siedlce. Drużyna prowadzona przez Daniela Purzyckiego w przedostatniej kolejce trudnych, bo w przededniu reformy, rozgrywek zapewniła sobie historyczny awans do I ligi.

1. Wynik sportowy. O awansie do I ligi razem z Pogonią marzył Rafał Wójcik. Przygoda ambitnego szkoleniowca skończyła się na czterech ligowych meczach, gdyż we współpracy z byłym napastnikiem Wisły Kraków brakowało chemii. Takiego zarzutu nie można postawić Danielowi Purzyckiemu, który jako rodowity siedlczanin i wychowanek Pogoni natchnął swoich piłkarzy do walki o komplet punktów w każdym meczu. Atmosfera sukcesu krążyła nad MKP przez cały sezon i nawet kilka wysokich porażek po drodze nie mogły jej osłabić. W kilku meczach siedlczanie długimi fragmentami prezentowali się bezbarwnie, w ich grze brakowało wyuczonych schematów, a i fortuna wielokrotnie była po stronie biało-niebieskich. Mimo końcowego wicemistrzostwa Pogoń aż przez 18 kolejek prowadziła w ligowej tabeli, czyli wychodzi na to, że szczęście sprzyja lepszym.

2. Wykonawcy. Trener Purzycki zaczął pracę w Pogoni od gry ustawieniem 4-5-1, ale zauważając brak odpowiednich wykonawców (skrzydłowych) do takiego systemu przestawił swój zespół na klasyczne 4-4-2. Pewną pozycję w bramce miał Jacek Kozaczyński, który przy niewielu straconych bramkach mógł coś więcej zrobić. Na prawej obronie na przestrzeni całego sezonu grało trzech piłkarzy, ale żaden z nich nie wybił się ponad przeciętność. Ostoją defensywy był Daniel Dybiec, co najlepiej było widać, gdy go brakowało. Na lewym beku Jarosław Ratajczak wygrał rywalizację z trapionym kontuzjami Damianem Guzkiem. Główne role w drugiej linii odgrywali Krystian Wójcik, Przemysław Rodak i Samuelson Odunka. Wychowanek Włodawianki Włodawa ustrzelił 10 bramek w całym sezonie, lecz wiosną nie osiągnął bardzo wysokiego poziomu prezentowanego w pierwszej rundzie. Rodak jako defensywny pomocnik wywiązuje się w pełni ze swoich zadań; nie powinien być przesuwany do tyłu. Odunka był jednym z letnich hitów transferowych i miał przebłyski formy prezentowanej w najlepszych czasach. Nigeryjskiego skrzydłowego stać jednak na jeszcze lepszą i – co najważniejsze – skuteczniejszą grę. Najsłabszą formacją Pogoni był atak. Łukasz Zaniewski strzelił co prawda 9 bramek, ale nie był zawodnikiem, od którego trener Purzycki rozpoczynałby ustalanie wyjściowej jedenastki. Objawieniem rundy rewanżowej w II lidze wschodniej okazał się Cezary Demianiuk. Szkoleniowiec MKP stwierdził, że wiosenna eksplozja formy wychowanka Pogoni nie byłaby możliwa, gdyby zimą nie odszedł z klubu Adam Czerkas.

3. Organizacja. Włodarze Pogoni umiejętnie rozporządzali nie najwyższymi środkami finansowymi. Zimą nie było wielkich transferów, ale realna groźba wycofania rezerw z ligi lub jednej z drużyn młodzieżowych była w tamtym momencie ważniejsza. W klubie wciąż brakuje osób na kilku ważnych stanowiskach, jak np. dyrektor sportowy, jednak ograniczeniem na drodze do większej profesjonalizacji są pieniądze. Rozwój Pogoni, a także dodatkowy atut w rozmowach z kandydatami do gry w Siedlcach dałoby posiadanie rezerw na poziomie III ligi, co jest jak najbardziej prawdopodobne.

4. Jasny punkt. Zjednoczenie wokół klubu. Wychowanek klubu na ławce trenerskiej, pełne trybuny wspierające Pogoń i coraz więcej piłkarzy z Siedlec w kadrze. Bez transferów z zewnątrz nie da się odnieść sukcesu na wyższym poziomie, jednak solidne wzmocnienia plus baza siedlecko-regionalna może przynieść dobre wyniki nawet na zapleczu T-Mobile Ekstraklasy.

5. Największe rozczarowanie. Jeżeli chodzi o personalia to więcej spodziewano się po Piotrze Kosiorowskim i Hubercie Tomalskim. Temu pierwszemu na drodze do regularnych występów stanęła kontuzja, ale w kilku rozegranych spotkaniach nie zachwycił. Tomalski poza ważną bramką zdobytą przeciwko Siarce niczym specjalnym się nie wyróżnił. O Jakubie Więziku nie piszemy, gdyż nikt chyba nie spodziewał się cudów po tym zawodniku? Sporym rozczarowaniem są też tarcia na linii klub-miasto. Historyczny sukces Pogoni powinien doprowadzić do zatarcia animozji i wspólnej pracy nad wykorzystaniem wymarzonego wyniku sportowego. MKP może stać się odważnikiem w walce w czasie zbliżających się wielkimi krokami wyborach. Oby tak się nie stało…

Pogoń Siedlce 2013/14
(32 zawodników; 31 POL, 1 OBC)

+ 2 bramki samobójcze: Kostrubała (Garbarnia), Lauryn (Wigry)

Trenerzy:

źródło: własne; foto: Michał Głódź