Po pierwszych oznakach odnowy w polskim sporcie w połowie lat 50-tych doszło do zmian w Siedlcach.
W grudniu 1955 r. odbyło się Walne Zebranie Członków Związkowego Klubu Sportowego Kolejarz. Uczestnicy zmienili dotychczasową nazwę na Klub Sportowy Kolejarz-Pogoń. Dodając nowy człon w nazwie odwołali się do herbu miasta Siedlce, a jest nim Pogoń, nawiązująca do Pogoni Litewskiej, herbu rodu Czartoryskich, właścicieli dóbr siedleckich od 1668 roku.
Pogoń jest herbem Siedlec od czasu ukazania się zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 13 lutego 1937 roku, zostało to potwierdzone ponownie przez Radę Miejską uchwałą z 31 marca 1992 roku. Na zebraniu prezesem zarządu klubu został wybrany Jan Michalak. Siedziba klubu została przeniesiona z budynku Związku Zawodowego Kolejarzy (ul. Warszawska) do budynku Ekspozytury PKS (w bazie przedsiębiorstwa przy ul. Aleksandrowskiej). Od 1957 roku mieściła się w budynku na stadionie przy ul. Wojskowej 3. W kolejnych miesiącach zaczęto używać skróconej nazwy KS Pogoń. Taka też nazwa klubowej drużyny piłkarskiej zaczęła pojawiać się od marca 1956 r. w relacjach z jej meczów i w tabelach A klasy.
Po reorganizacji KS Pogoń skupił się na prowadzeniu sekcji sportu wyczynowego, a przy Parowozowni PKP pozostało zakładowe Koło Sportowe Kolejarz, którym od 1956 roku kierował Bazyli Szwedowicz. Koło istniało jeszcze kilka lat, a były w nim sekcje o charakterze rekreacyjnym.
W końcu 1955 roku w obu siedleckich klubach, kolejarskim KS Pogoń oraz spółdzielczym KS Start-Podlasie, aspirujących do miana klubów miejskich i skupiających młodzież z całego miasta, sport wyczynowo uprawiało łącznie 420 osób. Siedleccy sportowcy nie odnosili sukcesów w imprezach rangi wojewódzkiej, a tym bardzie krajowej. Wyjątkiem byli szachiści Pogoni, którzy w kwietniu 1956 roku w meczu o wejście do I ligi minimalnie przegrali z mistrzem województwa łódzkiego Kolejarzem Kutno.
Piłkarze KS Pogoń w 1956 roku uplasowali się w środku tabeli A klasy wojewódzkiej (czwarty szczebel rozgrywek). Tenisiści ziemni zajęli w lidze okręgowej drugie miejsce, a tenisiści stołowi byli średniakami w lidze wojewódzkiej. W porównaniu do wcześniejszej działalności Kolejarza, nie było w klubie pod nową nazwą sekcji pływackiej, lekkoatletycznej i motorowej.
W kwietniu 1957 roku odbyło się Walne Zebranie Członków KS Pogoń. Prezesem został wybrany Leon Kurzawczyk, a w klubie reaktywowano sekcje koszykówki mężczyzn oraz siatkówki kobiet i mężczyzn. Pod koniec 1958 roku doszło do zmian personalnych. Prezesem został Józef Bujalski, a w zarządzie większość zdobyło pokolenie byłych sportowców oraz osoby, które w końcówce lat 40-tych działały społecznie w klubach sportowych. W zarządzie znaleźli się: Henryk Karpowicz, Eugeniusz Hermanowski, Kazimierz Skup, Edward Jakubowski, Leonard Czapiński, Marian Głuszak, Leon Bogdanowicz, Henryk Mazur, Z. Boruta, Jerzy Konopczyński, Stanisław Żymuła.
W ciągu czterech lat od powołania Pogoni duże postępy robiła drużyna siatkarzy, która w 1959 roku uzyskała w lidze międzywojewódzkiej prawo gry o wejście do II ligi. W lutym 1960 roku po czterech kolejkach ligi międzywojewódzkiej, drużyna siatkarzy z przyczyn finansowych została rozwiązana. Klub nie był w stanie pokryć kosztów dalekich wyjazdów na mecze w miastach województwa warszawskiego, białostockiego i olsztyńskiego.
Sportowcy KS Start-Podlasie prezentowali lokalny poziom, jedynie kolarze należeli do czołówki województwa. W 1956 roku jako reprezentacja okręgu brali udział w VI Wyścigu Dookoła Mazowsza, jednak przed dojechaniem do mety 7-etapowej imprezy została zdekompletowana, a indywidualnie 15 miejsce zajął Urbański.
W tym okresie coraz większą popularnością w Siedlcach cieszyły się mecze hokeistów na lodzie, a na spotkania rozgrywane na lodowisku urządzonym w parku przychodziło nawet po dwa tysiące widzów. W marcu 1956 roku hokeiści Podlasia wygrali rozgrywki B klasy, ale decyzją zarządu pozostali na tym szczeblu na następny sezon. Po roku znów wywalczyli awans, tym razem zarząd uznał, że drużyna jest w stanie podjąć walkę z zespołami A klasy (wyżej były I i II liga oraz baraże z udziałem mistrzów województw o wejście do II ligi). W zespole hokeistów grali głównie piłkarze Pogoni i Podlasia, którzy zimą zmieniali dyscyplinę. Ich trenerem był Leonard Czapiński.
Szachiści i tenisiści stołowi Podlasia w 1957 roku grali w międzypowiatowej B klasie, piłkarze w lokalnej C klasie (szósty szczebel). W założonej na początku tego roku szkółce bokserskiej rozpoczęto szkolenie młodych zawodników. Po zmontowaniu 10-osobowej drużyny, jesienią Podlasie zostało zgłoszone do rozgrywek warszawskiej B klasy.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: Kuryłek / archiwum Sławomira Kindziuka
