Adam Żurawski zmarł przedwcześnie w 2001 roku. Był sportowcem, hokeistą, sędzią hokeja na lodzie, działaczem sportowym.
Urodził się 26 października 1949 roku w Siedlcach w rodzinie Marianny i Leona Żurawskich jako piąte dziecko. Ukończył Szkołę Podstawową nr 6, a następnie Wieczorowe Technikum Mechaniczne dla Pracujących w Siedlcach.
W 1967 roku podjął pracę zawodową w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Żelkowie, w którym był zatrudniony na stanowiskach kierownika wypożyczalni narzędzi i planisty produkcji, a następnie pracował w filii Warszawskiej Fabryki Pomp w Siedlcach. Od 1975 roku był kierownikiem biura Międzyzakładowego Klubu Sportowego Start-Pogoń Siedlce, od 1979 – zastępcą dyrektora Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Siedlcach, od 1982 roku – pracownikiem Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach. Od 1989 roku prowadził kolekturę Państwowego Przedsiębiorstwa Totalizator Sportowy.
Od najmłodszych lat uprawiał sport, stawiając z czasem na łyżwiarstwo i hokej na lodzie. W latach 60-tych ubiegłego wieku grał w międzyszkolnej lidze hokeja na lodzie, a następnie rozpoczął treningi w sekcji hokeja na lodzie w Klubie Sportowym Start-Pogoń. Był członkiem klubowej drużyny uczestniczącej w rozgrywkach regionalnych i krajowych w kategorii młodzików i juniorów. Ponieważ w gronie kolegów wyróżniał się umiejętnościami organizacyjnymi, w 1969 roku, mając 20 lat, został działaczem społecznym sekcji, a pod koniec lat 70-tych jej kierownikiem. Organizował pracę sekcji, w której była drużyna seniorów występująca od 1976 roku w II lidze oraz kilka drużyn młodzików i juniorów. Sprowadzał do Pogoni hokeistów z innych miast. Negocjował transfery wychowanków klubu, w tym Wiesława Jobczyka do Baildonu Katowice.
Żurawski działał w Społecznym Komitecie Budowy Sztucznego Lodowiska w Siedlcach, które zostało uruchomione 20 kwietnia 1975 roku. Jego zasługą było nawiązanie zagranicznych kontaktów Pogoni m.in. ze Slavią Praga, Veikot Tampere oraz zespołami z Helsinek i Kowna, a z krajowych m.in. z Baildonem Katowice, Pomorzaninem Toruń i Legią Warszawa. Drużyny te rozgrywały z Pogonią w Siedlcach hokejowe mecze towarzyskie, na które przychodziło od 2000 do 3000 widzów. Siedleccy hokeiści wyjeżdżali z rewizytą do Pragi i Kowna.
Na początku lat 70-tych jako jeden z pierwszych w Siedlcach ukończył kurs sędziów hokejowych i w następnych latach prowadził ponad sto kilkadziesiąt meczów seniorów do II ligi włącznie oraz juniorów w rozgrywkach centralnych. W sezonach 1974-75 i 1976-77 zorganizował w Siedlcach kursy sędziów hokejowych, który ukończyło kilku późniejszych sędziów ekstraklasy.
Był działaczem sekcji hokejowej Pogoni do jej rozwiązania z przyczyn finansowych w styczniu 1988 roku. W następnych latach współorganizował rozgrywane w Siedlcach mecze towarzyskie Hokeiści – Nauczyciele i Młodzież – Weterani oraz podejmował nieudane próby reaktywowania ligowej drużyny.
Do końca lat 80-tych przez kilka kadencji zasiadał w zarządzie Pogoni Siedlce oraz był członkiem komisji sędziowskich Warszawskiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie oraz Polskiego Związku Hokeja na Lodzie. Był też współautorem okolicznościowej publikacji „25 lat sekcji hokeja na lodzie Klubu Sportowego „Start-Pogoń” Siedlce 1953-1978”.
W dowód uznania za wieloletnią działalność społeczną został odznaczony Honorową Złotą Odznaką Polskiego Związku Hokeja na Lodzie i Złotą Odznaką Zrzeszenia Sportowego Spółdzielczości Pracy „Start”.
W 1994 roku ożenił się z Natalią z d. Łukicz. Zmarł nagle 7 listopada 2001 w wieku 52 lat. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym przy ul. Cmentarnej w Siedlcach.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka
