Jednym z czterech klubów powstałych w Siedlcach do lata 1945 roku był Klub Sportowy Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (KS OM TUR). Tworzył go przedwojenny aktyw reaktywowanej 10 października 1944 roku organizacji młodzieży.
Od pierwszych tygodni byli oni bardzo aktywni, a ich działalność widoczna w mieście. Licząca 34 członków sekcja sportowa, autonomiczny klub, drużynami piłki nożnej i siatkówki powstał w maju 1945 roku. Pierwszy ustalony oficjalny mecz o mistrzostwo A klasy piłkarze KS OM TUR Siedlce rozegrali 25 lipca 1945 roku w Łukowie z Orlętami.
W październiku 1945 roku w klubie założono sekcję pingpongową, której drużyna w listopadzie rozegrała mecz z KS Ognisko. W styczniu 1946 roku organizacja kupiła piłkarzom buty sportowe oraz rękawice bokserskie dla pięściarzy, trenujących w utworzonej w lutym sekcji boksu. Pod koniec tego roku klub liczył 108 członków i prowadził wśród młodzieży ożywioną działalność polityczną.
W marcu 1948 roku w liście do delegatów na walne zebranie klubu, w którym najaktywniejsze były sekcje piłki nożnej i tenisa stołowego, przewodniczący WKKF w Lublinie uznał KS OM TUR Siedlce za „wzorowy klub”. Jednak tylko piłkarze (dwie drużyny, seniorzy i juniorzy) uczestniczyli w rozgrywkach, a na udział pingpongistów (8 bardzo dobrych zawodników) w turniejach poza Siedlcami, brakowało pieniędzy. Z założenia sekcji koszykówki, siatkówki i piłki ręcznej zrezygnowano ze względu na brak sprzętu. Niewielki budżet wynikał z bardzo skromnych subwencji z budżetu miasta Siedlce i ogólnego niedostatku w pierwszych latach po zakończeniu wojny. Prezesem został Wacław Bublewski, skarbnikiem Łuka, sekretarzem Pytlak, a gospodarzem Leonard Czapiński. Zawodnicy z tych klubów występowali podczas zawodów w błękitnych lub niebieskich koszulkach.
Wojskowy Klub Sportowy Siedlce powstał przy Rejonowej Komendzie Uzupełnień, najpóźniej na wiosnę 1945 roku, jako reprezentacyjny klub garnizonowy. Instrukcja dla żołnierz zalecała uaktywnienie życia sportowego, tworzenie w jednostkach z najlepszych sportowców drużyn w wybranych dyscyplinach, nawiązanie współpracy z organizacjami sportu cywilnego. Pierwszy mecz w podlaskiej A klasie z udziałem WKS odbył się 29 lipca 1945 roku. W ostatnim kwartale 1946 roku klub z sekcją piłkarską miał 69 członków czynnych i 127 wspierających. Prezesem zarządu był Feliks Papliński, sekretarzem Marian Pietrzak, skarbnikiem Władysław Oleksiuk. W latach 1945-48 piłkarze uczestniczyli w rozgrywkach podlaskiej A klasy. W latach 1946-48 w klubie istniała sekcja bokserska, której zawodnicy rozgrywali mecze bokserskie m.in. z WKS Lublin, WKS Biała Podlaska i Orlętami Radzyń Podlaski. Sportowcy WKS reprezentowali stacjonującą w Siedlcach 14 Dywizję Piechoty w rozgrywanych od 1946 roku w kilku dyscyplinach Mistrzostwach Dowództwa Okręgu Wojskowego nr 7.
Ponieważ wiosną 1945 roku w Siedlcach były już cztery aktywne drużyny piłkarskie, w regionie siedleckim kilkanaście innych, ich działacze 3 czerwca 1945 roku założyli podlaski podokręg rozgrywkowy. Po nieudanej próbie nawiązania kontaktu z Warszawskim Okręgowym Związkiem Piłki Nożnej, szybko zorganizowali rozgrywki A klasy systemem jednorundowym, z udziałem ośmiu drużyn. Poza czterema drużynami z Siedlec podokręg do rozgrywek zakwalifikował: Orlęta Radzyń Podlaski, KS ZWM Atak Sokołów Podlaski, Orlęta Łuków i Lot Biała Podlaska. Dopiero kilka tygodni później, siedleccy działacze skontaktowali się z reaktywowanym PZPN, uzyskując akceptację podjętych decyzji. W czerwcu 1946 roku podlaski podokręg rozgrywkowy przekształcił się w Podlaski Autonomiczny Podokręg Piłki Nożnej. Prezesem został Bronisław Kieszkowski. Głównym celem podokręgu, obejmującego powiaty siedlecki, bialskopodlaski, radzyński i łukowski z województwa lubelskiego oraz miński, sokołowski i węgrowski z województwa warszawskiego, było organizowanie piłkarskich rozgrywek oraz popularyzowanie futbolu na południowym Podlasiu i wschodnim Mazowszu.
Dzięki autonomii przyszły mistrz siedleckiej A klasy zyskiwał prawo udziału w pierwszych powojennych mistrzostwach Polski, których rozegranie PZPN planował na drugie półrocze 1946 roku. Działacze z Lublina byli przeciw przyznaniu autonomii podlaskiemu podokręgowi, postulowali oni dołączenie siedleckich drużyn do Lubelskiego Okręgowego Związku Piłki Noznej. Ogółem w strukturach PZPN było 17 okręgów oraz 3 okręgi autonomiczne (w Siedlcach, Przemyślu i Radomiu). W 1947 roku delegatami na Walne Zgromadzenie PZPN, na których zapadały decyzje, dotyczące przyszłości polskiego piłkarstwa byli Bronisław Kieszkowski, Zygmunt Bittner i Wiktor Kwiek.
W styczniu 1948 roku PAPPN zrzeszał 15 klubów: pięć w Siedlcach (KS Ognisko, KS OM TUR, KS MO, WKS, HKS), po dwa w Białej Podlaskiej i Łukowie oraz po jednym w Mińsku Mazowieckim, Małkini, Radzyniu Podlaskim, Międzyrzecu Podlaskim, Węgrowie i Sokołowie Podlaskim.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka
