O popularności piłki nożnej w Siedlcach do 1950 roku świadczył fakt, że w tym okresie odbyło się kilkadziesiąt meczów piłkarskich, a rywalami drużyn Ogniska i WKS były czołowe zespoły w Polsce.
Szczególnie modne były mecze międzymiastowe, a reprezentacja Siedlec grała m.in. z drużynami z Krakowa, Łodzi i Warszawy. Rzesze kibiców gromadził organizowany co roku jesienią do 1948 roku Turniej o Puchar Prezydenta Siedlec. Prestiż tej imprezy wśród piłkarzy i kibiców był tak wysoki, że niektóre drużyny, dążąc do zwycięstwa za wszelką cenę, uciekały się do oszustw. Podczas drugiej edycji turnieju, zorganizowanej jesienią 1946 roku Wydział Gier i Dyscypliny PAPPN weryfikując wyniki spotkań odkrył, że ekipy WKS oraz KS OM TUR wystawiły nieuprawnionych zawodników pozyskanych z innych drużyn regionu. Po tym skandalu zarząd podokręgu unieważnił turniej i postanowił pucharu nie przyznawać.
W 1948 roku na Centralnym Obozie Szkoleniowym w Świdnicy duży sukces odnieśli siedleccy juniorzy. W zgrupowaniu uczestniczyły 15-osobowe ekipy z piętnastu okręgów i trzech podokręgów, a zajęcia prowadzili najlepsi polscy trenerzy m.in. Wacław Kuchar, Tadeusz Foryś, Ryszard Koncewicz, Wacław Pegzda, Michał Matyas. Celem obozu było wyselekcjonowanie najlepszych młodych piłkarzy do reprezentacji Polski juniorów. Rewelacyjni siedlczanie wygrali obozowe zawody w siatkówce i lekkoatletyce oraz zajęli drugie miejsce w głównych zawodach, turnieju piłkarskim. W finale przegrali 0:1 ze Śląskiem. W drużynie grali: Konka, Rybarczyk, Malesa, Bierdziński, Sochacki, Konopczyński, Zieleniecki, Skurosz, Paszkiewicz, Budrecki, Jeliński.
W latach 1945-50 Podlaski Autonomiczny Podokręg Piłki Nożnej istniał w Siedlcach, co świadczyło o prężności i ponadlokalnej roli siedleckiego środowiska piłkarskiego.
Wśród mieszkańców miasta popularne były również i inne dyscypliny. Jako pierwszy sukcesy na szczeblu krajowym odnosił lekkoatleta Bogdan Lipski, który jako zawodnik MKS zdobył złoto w biegu na 60 m podczas Halowych Mistrzostw Polski w Olsztynie, a wynik 7,1 był tylko o jedną dziesiątą gorszy od rekordu Polski. Lipski był uczniem Gimnazjum im. Żółkiewskiego i podopiecznym Henryka Karpowicza. Po maturze, już jako zawodnik AZS Toruń, na stadionie w Siedlcach ustanowił rekord Polski na 200 m (21,8 s), a sam mityng oglądało kilka tysięcy widzów.
Ogromne zainteresowanie wśród kibiców budziły, rozgrywane w tamtych latach mecze i turnieje bokserskie. Od 6 do 8 marca 1948 roku w Klubie Miejskim zorganizowano trzydniowe wojskowe zawody bokserskie, a 20 czerwca na stadionie odbył się mecz bokserski pomiędzy WKS Siedlce i WKS Biała Podlaska, zakończony remisem 8:8. Pojedynki bokserskie oglądało czasami więcej widzów niż mecze piłkarskie. 29 czerwca 1948 roku na meczu WKS Siedlce – WKS Lublin (2:0) było trzy tysiące widzów, a po jego zakończeniu na murawie stadionu ustawiono ring, a mecz bokserski WKS Siedlce – WKS Lublin (8:8) obejrzało cztery tysiące kibiców.
Po wojnie odżyły także tradycje motocyklowe. Założony w 1949 roku Podlaski Klub Motorowy organizował wycieczki, rajdy i wyścigi. Po wybudowaniu na stadionie toru żużlowego, odbywały się popularne wśród kibiców turnieje indywidualne i międzyklubowe mecze żużlowe, które oglądało po kilka tysięcy osób. Odbywały się również uliczne wyścigi motocyklowe, a zawodnicy ścigali się w centrum na trasie: Świerczewskiego (obecnie Piłsudskiego) – Zawadzkiego (Armii Krajowej) – Pułaskiego – Floriańska. Uliczne zakręty podczas zawodów zabezpieczone były słomą.
Organizacją społeczną, która po II wojnie propagowała w Siedlcach sport balonowy, spadochronowy i szybowcowy była Liga Lotnicza. Pierwsze koła w Siedlcach założono jesienią 1947 roku, a w grudniu utworzono Obwód Powiatowy. Prezesem zarządu był sklepikarz Włodzimierz Wyczółkowski, członkami Zbyszewski i Maciejewski. W 1949 roku Liga miała w mieście 9 kół szkolnych (822 członków) i dwa koła terenowe w Łosicach i Kotuniu (70 członków). Koła organizowały pogadanki o lotnictwie, a obwód prowadził kursy spadochronowe, szybowcowe i motorowe oraz rozpoczął starania o pozyskanie terenów na błoniach pod lotnisko szybowcowe. Zajęcia teoretyczne z wykładami odbywały się w Siedlcach, zajęcia na szybowcach w Katowicach, a spadochronowe w Lublinie. Po wybudowaniu wieży wstępne skoki spadochronowe kursanci oddawali w Siedlcach.
W mieście istniały dwie modelarnie, w których członkowie kół przygotowywali modele szybowców i samolotów. Siedleccy modelarze w 1949 roku zajęli w zawodach ogólnopolskich trzecie miejsce. W grudniu 1949 roku egzekutywa KM PZPR, po dokonaniu oceny działalności organizacji masowych, zaleciła zmianę zarządu Ligi Lotniczej, gdyż jego członkowie nie mieli odpowiedniego pochodzenia klasowego byli m.in. właścicielami prywatnych sklepów. Na zebraniu w lipcu 1950 roku prezesem zarządu obwodu z 15 kołami (804 członków) został wybrany Próchnicki.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka / NAC
