W 1974 roku dało się zauważyć powolnie obniżanie poziomu sportowego sekcji i coraz częściej pojawiające się kłopoty finansowe. Pogoń musiała ograniczyć działalność do czterech sekcji, pozostawiając tylko piłkę nożną, piłkę ręczną, hokej na lodzie i tenis stołowy.
Czołowi piłkarze i hokeiści odchodzili do silniejszych klubów. Z Siedlcami pożegnał się m.in. hokeista Wiesław Jobczyk, który rozgrywał dobre mecze w Centralnej Lidze juniorów. Po odejściu do Baildonu Katowice (później grał w Zagłębiu Sosnowiec), trzy razy wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich i siedem razy w mistrzostwach świata grup A i B (8 kwietnia 1976 r. w Katowicach strzelił trzy gole w meczu Polska – ZSRR 6:4).
Sportowy kryzys był jedną z przyczyn zmian osobowych we władzach, do których doszło 10 listopada 1974 roku. Z funkcji prezesa ustąpił wieloletni działacz Jan Karaś, a zastąpił go Witold Harasim, zastępca naczelnika miasta, a następnie prezydent Siedlec. Do 9-osobowego zarządu weszli: Waldemar Anusiewicz, Henryk Augustyniak, Jan Dołęga, Wiesław Kulicki, Ryszard Kuźmicki, Józef Klewżyc, Stanisław Nicia, Włodzimierz Kamiński, Stefan Wicha, Henryk Zbieć. Do Plenum Zarządu wybrano 22 osoby, reprezentujące siedleckie zakłady pracy i instytucje. Witold Harasim wraz zz kierownikiem klubu Janem Dołęgą zdynamizowali działalność sekcji. Zbyt duże zaangażowanie w sprawy klubu było jedną z nieformalnych przyczyn odwołania Witolda Harasima ze stanowiska prezydenta miasta przez partyjnych decydentów, którzy w 1978 r. wprowadzili do władz Siedlec nową ekipę z Wacławem Wrzoskiem, jako nowym prezydentem miasta.
25 marca 1977 roku na Walnym Zgromadzeniu Przedstawicieli na stanowisko prezesa został wybrany Ryszard Szczepanik (członek lokalnych władz Stronnictwa Demokratycznego). Wiceprezesem ds. piłki nożnej został Jan Dołęga, który po rezygnacji Szczepanika z powodu podjęcia pracy poza Siedlcami, jako pełniący obowiązki przez rok kierował klubem. W tym czasie w Pogoni były sekcje piłki nożnej (III liga), hokeja na lodzie (II liga), tenisa stołowego (kobiety – I liga, mężczyźni – II liga), piłka ręczna (III liga) i szachowa (liga wojewódzka). Po awansie Siedlec na stolicę województwa w mieście był dobry klimat dla sportu, a w drugiej połowie lat 70. we wszystkich sekcjach widoczny był postęp. Większość drużyn uczestniczyło w centralnych rozgrywkach ligowych.
Dużym zainteresowaniem kibiców cieszyły się mecze hokeistów, którzy w marcu 1976 roku awansowali do II ligi i występowali w niej, z dwuletnią przerwą, do 1988 roku. Piłkarze byli bliscy awansu do II ligi, ale nie przebrnęli eliminacji z udziałem mistrzów okręgów. W III-ligowej drużynie, prowadzonej przez późniejszego selekcjonera reprezentacji Polski Henryka Apostela, występował były reprezentant Polski Janusz Żmijewski. Nie brakowało innych indywidualności Dorota Mińska należała do czołowych polskich pingpongistek, zdobywała medale w turniejach młodziczek i juniorek oraz grała w reprezentacji Polski juniorek. Szachista Krzysztof Pańczyk zdobył w 1977 roku tytuł mistrza Polski juniorów, uczestniczył z sukcesami w europejskich i krajowych turniejach i miał klasę mistrza międzynarodowego.
W szczególnie trudnej sytuacji finansowej klub znalazł się w 1981 roku. Z powodu kryzysu politycznego i gospodarczego w kraju siedleckie zakłady pracy do września nie przekazały Pogoni żadnych dotacji, a subwencja z RG ZSSP Start pokryła tylko 33% potrzeb. Dyrektor Lucjan Izdebski poinformował członków Prezydium MRN, ze klub rozważa ograniczenie szkolenia lub nawet likwidację niektórych z pięciu prowadzonych sekcji. W połowie dekady, po uporządkowaniu spraw organizacyjnych, zlikwidował tylko sekcję piłki ręcznej. Ponadto utworzył lub przejął z innych klubów następne sekcje: lekkoatletyczną, brydża sportowego i biegu na orientację.
Do kolejnego kryzysu doszło w latach 1988-89, w okresie kryzysu gospodarki i wycofywania się zakładów pracy ze wspierania sportu. W styczniu 1988 roku zarząd zawiesił działalność najdroższej w utrzymaniu sekcji hokeja na lodzie, która w tym okresie miała słabe wyniki.
W tymże roku RG ZSSP Start przekazała klubowi dotację tylko w wysokości 6 mln 300 tys. zł, co stanowiło zaledwie 8 proc. rocznych wydatków klubu.
W 1989 roku klub otrzymał z RG ZSSP „Start” pismo z informacją o wycofaniu się z patronatu oraz wskazówkami, co do sposobu jego likwidacji. Mimo dramatycznej sytuacji finansowej, blisko 70 milionów złotych długu, zarząd nie skorzystał z rad i ratując klub przed upadkiem zastosował drastyczne cięcia oszczędnościowe. Przystąpił do likwidacji pięciu sekcji (lekkoatletycznej, szachowej, tenisa ziemnego, brydża sportowego) i części etatów administracyjnych, a pozostali pracownicy otrzymywali pensje w ratach.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka
