Na początku lat siedemdziesiątych lekkoatletyczna sekcja Pogoni znów została zlikwidowana. Najlepsi zawodnicy przeszli do AZS SZS Siedlce, a sekcja w nowo utworzonym województwie stała się sekcją wiodącą.
Do AZS przeniósł się również trener Winicjusz Nowosielski. Jego wychowankiem z tego okresu był Mieczysław Pietrzyk, do niedawna rekordzista okręgu siedleckiego na 100 m i 200 m, a w latach 1977-79 medalista mistrzostw Polski juniorów do lat 17 i 19. Z kolei trener i działacz Henryk Gut, w czasie gdy pracował w AZS, odkrył talent Artura Folwarskiego, który podczas MPJ do lat 17 w 1979 roku zajął trzecie miejsce w biegu na 400 m (49,61). Później Folwarski został trenerem tenisa ziemnego.
Na przełomie lat 70-tych i 80-tych XX wieku w WLKS powstała sekcja lekkoatletyczna, a jednym z trenerów był Nowosielski. Odkrył Rafała Barczaka, który w 1990 roku został medalistą halowych mistrzostw Polski juniorów. Na podium podczas tych zawodów stanęła również klubowa sztafeta WLKS 4×100 m.
W połowie lat 80-tych Pogoń znów miała mocną grupę lekkoatletów. A byli w niej m.in. Zygmunt Zdanikowski (maraton), Arkadiusz Antoniak, Sławomir Stanisławowski (sprinty i 400 m) i Paweł Roliński (100 m).
1992 to rok, w którym w Pogoni nastąpił rozwój lekkiej atletyki. Stało się tak po powrocie do klubu małżeństwa Wandy i Winicjusza Nowosielskich, którzy swoją pracę szkoleniową rozpoczęli od naboru utalentowanej młodzieży ze szkół podstawowych i średnich. Wówczas szkoleniem objęto około stu młodych dziewcząt i chłopców, a wśród nich pojawiły się prawdziwe talenty. Byli to: Justyna Karolkiewicz, Monika Giemzo, Krzysztof Koczoń. W końcówce lat dziewięćdziesiątych należeli do krajowej czołówki, reprezentując Polskę na światowych imprezach. Dobre wyniki w skali województwa uzyskiwali także m.in. Jakub Sztandera (400 m-48,55 s), Janina Borkowska (trójskok – 11 m), Marcin Marciniak, Agata Urbanek, Iwona Rozbicka, Marta Pieńkowska (wszyscy sprinty). Z kolei Juliusz Ziółkowski startował z sukcesami w biegach ulicznych, półmaratonach i maratonach.
Sukcesy lekkoatletów były możliwe dzięki modernizacji stadionu przy ul. Prusa. W połowie lat 90-tych z inicjatywy prezydenta Henryka Guta, obiekt ten został przekształcony w stadion lekkoatletyczny. Bieżnię, skocznie i rzutnie pokryto sztuczną nawierzchnią Mondo (popularna na wielu stadionach). 26 września 1996 roku przebudowany stadion został uroczyście otwarty. Okazją były zorganizowane w Siedlcach młodzieżowe mistrzostwa Polski na 5 km kobiet i mężczyzn. Od tego okresu na stadionie organizowano także środy lekkoatletyczne. Imprezy na tym obiekcie oprócz Pogoni, OZLA organizowały także WLKS, LZS, SZS o Zrzeszenie Sportowe Osób Niepełnosprawnych Start.
Kilka razy do roku odbywały się również imprezy mistrzowskie (MMP na 5 km w 1996 roku, MP seniorów w dziesięcioboju i siedmioboku w 2001 i 2003 roku, MP młodzików w 2001 roku) oraz kilka mityngów Grand Prix PZLA. Od 2001 roku, po śmierci inicjatora modernizacji obiektu, rozgrywany był Memoriał Henryka Guta. W jego edycjach startowało wielu znakomitych polskich lekkoatletów.
Podczas organizowanych w Siedlcach imprez padały rekordy Polski seniorów w oszczepie kobiet i mężczyzn, juniorek w trójskoku, juniorów młodszych w dziesięcioboju oraz młodzików w biegu na 1000 m. Ustanawiano również rekordy stadionu, a na liście znajduje się kilkanaście nazwisk znakomitych lekkoatletów m.in. Lidii Chojeckiej.
Monika Giemzo pierwszy ważny sukces odniosła w 1996 roku na MP juniorek młodszych, zostając wicemistrzynią kraju na 100 m z wynikiem 12,28 sek. Drugie miejsce na tych zawodach zajęła również sztafeta Pogoni 4×100 m w składzie: Giemzo, Karolkiewicz, Urbanek i Rozbicka, w czasie 48,13 s. W 1997 roku Giemzo była najlepszą polską sprinterką wśród juniorek do lat 19. W 2000 roku była o krok od zakwalifikowania się na IO w Sydney, była szósta na 100 m i trzecia na 200 m, jednak do Australii nie pojechała. Tak jak w przypadku Ziendalskiego przeważyła decyzja kierownictwa PZLA. W sezonie olimpijskim przed Atenami była w słabszej formie, ale jej rekordy życiowe (11,74 na 100 m i 23,70 na 200 m należą do jednych z najlepszych.
Drogę z WLKS do Pogoni przebyło wielu lekkoatletów. Ze znanych w środowisku warto wspomnieć o Januszu Goławskim, chodziarzu z przełomu lat 80/90, który jako jeden z nielicznych zawodników ma co najmniej dwa zwycięstwa na czterokrotnym mistrzem olimpijskim Robertem Korzeniowskim. Goławski ustanowił kilka rekordów okręgu, reprezentował również Polskę na zawodach o Puchar Europy i Świata w chodzie.
Marcin Przysowa, startując w barwach WLKS, w 1998 roku został brązowym medalistą MPJ do lat 19 w pchnięciu kulą. W 2001 roku zajął podczas MMP drugie miejsce, a w halowych MP seniorów czwarte. Jego rekord życiowy to 17,97 m. W 2004 roku w barwach Pogoni zajął na MP seniorów siódme miejsce. Niezwykle barwną postacią, o której warto wspomnieć, a związaną z sekcją Pogoni był Aleksander Gryckiewicz (absolwent Akademii Medycznej w Witebsku). W latach 80-tych był czołowym oszczepnikiem Białorusi (rzucał starym oszczepem 87,20 m, nowym 75 m). Miał polskich przodków i w 1992 roku na zaproszenie Henryka Guta i Winicjusza Nowosielskiego zjawił się w Siedlcach. Dostał od klubu pokoik do spania i w pierwszym okresie pobytu był masażystą III-ligowych piłkarzy Pogoni. Szybko znalazł pracę w PZLA i od 1993 r. był lekarzem odnowy biologicznej przy reprezentacji kraju, z którą jeździł od olimpiady w Atlancie na wszystkie światowe imprezy. Bywając w Siedlcach pomagał trenerowi Nowosielskiemu w szkoleniu lekkoatletów.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka
