Adam Żybura był mężem Marii, a zarazem miłośnikiem sportu, szczególnie tenisa stołowego i piłki nożnej.
Od lat 20-tych XX wieku uprawiał piłkę nożną i tenis ziemny. Grał w futbol w siedleckich klubach. 17 lipca 1929 roku wystąpił w linii obrony w pierwszym meczu międzynarodowym rozegranym w Siedlcach: Reprezentacja Siedlec – Hakoah Wiedeń (0:2). W następnej dekadzie był jednym z najlepszych tenisistów w Siedlcach. W 1935 roku wywalczył wraz majorem Emilem Dobrzańskim tytuł mistrza miasta w deblu. Od 1936 roku reprezentował Wojskowy Klub Sportowy Siedlce w meczach towarzyskich oraz w ramach Drużynowych Mistrzostw Województwa Lubelskiego (m.in. z Akademickim Związkiem Sportowym Warszawa, Prochem Pionki i Unią Lublin). W 1938 roku w parze z porucznikiem Tadeuszem Hazlerem (22 Pułk Piechoty) wygrał turniej deblowy w Brześciu nad Bugiem o Mistrzostwo Dowództwa Okręgu Korpusu IX.
Po zakończeniu II wojny światowej włączył się wraz z żoną w odbudowę kortów w Siedlcach. Działał społecznie w sekcji tenisa kolejno w klubach Ognisko, Kolejarz i Pogoń Siedlce. W drugiej połowie lat 40-tych sędziował mecze piłkarskie. Do końca lat 50-tych grał amatorsko w turniejach tenisowych organizowanych w Siedlcach. W 1958 roku został mistrzem miasta w deblu i wicemistrzem w singlu.
W okresie międzywojennym pracował w oddziale Polskich Lasów Państwowych, a po 1945 roku m.in. w oddziale Narodowego Banku Polskiego w Siedlcach. Zmarł 30 maja 1982 roku w wieku 78 lat. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu przy ul. Cmentarnej w Siedlcach.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka
