Organizacją współzawodnictwa w sporcie wyczynowym na terenie byłego województwa siedleckiego początkowo zajmowała się powołana w 1997 roku delegatura Wojewódzkiej Federacji Sportu w Siedlcach. Jednak brak koordynacji w pięciu nowych województwach doprowadził do bałaganu, a WFS została pod koniec tego roku rozwiązana. Jej kompetencje zostały przeniesione do Stołecznej Federacji Sportu z czterema delegaturami (Siedlce, Płock, Ciechanów i Ostrołęka).
Podział na 49 województw wymusił także wprowadzenie pośredniego szczebla między mistrzostwami 49 województw a mistrzostwami Polski. Wprowadzono więc osiem makroregionów. W niektórych dyscyplinach, np. w piłce nożnej, nieformalnie już one istniały. Województwo siedleckie zostało przydzielone do makroregionu środkowo-wschodniego (kielecko-lubelskiego) wraz z województwami lubelskim, bialsko-podlaskim, zamojskim, chełmskim, kieleckim, radomskim i tarnobrzeskim. Właśnie na tym szczeblu były rozgrywane eliminacje do finałów organizowanej w latach 1989-90 Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży oraz eliminacje do MP seniorów w niektórych dyscyplinach. Siedlce były organizatorem kilku imprez o tej randze. W większości dyscyplin, m.in. w piłce nożnej, podział na makroregiony obowiązywał do 1999 roku, a więc do kolejnej reformy terytorialnej kraju.
22 czerwca 1976 roku delegatura WFS w Siedlcach została przekształcona w samodzielną Wojewódzką Federację Sportu. Tymczasowym prezesem został Jerzy Matwiejczuk, a wiceprezesem Henryk Augustyniak. Później stanowiska prezesów pełnili: Henryk Augustyniak, Waldemar Anusiewicz, Jan Hawrylewicz, Jerzy Matwiejczuk. Po 1985 roku WFS skupiała 22 największe kluby wielosekcyjne, a w 78 sekcjach było 4,5 tys. sportowców, 34 trenerów i 58 instruktorów. W 1987 roku WFS zorganizowała 76 imprez o randze wojewódzkiej.
W skład federacji wchodziły terenowe ogniwa polskich związków sportowych. Od 1976 roku w Siedlcach powstały Okręgowe Związki: Piłki Nożnej, Lekkiej Atletyki, Piłki Siatkowej, Koszykówki, Podnoszenia Ciężarów, Tenisa Stołowego, Rugby, Brydża Sportowego, Szachowy, Kolarski i Zapaśniczy.
Najwięcej sekcji klubowych prowadził Okręgowy Związek Piłki Nożnej, który został utworzony 6 lipca 1976 roku. Warszawscy działacze sugerowali utworzenie wspólnego okręgu radomsko-siedleckiego, jednak po proteście siedleckiego środowiska pomysł zarzucono. Prezesem OZPN został Roman Łukasik z Siedlec, wiceprezesami Konrad Szabuniewicz z Siedlec i Jan Biegajło z Białej Podlaskiej. Został powołany Wydział Gier i Ewidencji, Wydział Dyscypliny i Wychowania, Wydział Sędziowski i Komisja Rewizyjna. Okręg swoim zasięgiem przez pierwszy sezon obejmował także województwo bialskopodlaskie. Już w trakcie reorganizacji warszawski OZPN przekazało OZPN Siedlce 21 klubów z dawnych powiatów: siedleckiego, węgrowskiego, garwolińskiego, sokołowskiego i mińskiego. Z lubelskiego OZPN przeniesiono z kolei 21 klubów z powiatów: łukowskiego, bialskiego, radzyńskiego i parczewskiego. Przed sezonem 1978-79 siedlecki okręg opuściły kluby zrzeszone w założonym 29 grudnia 1976 roku OZPN w Białej Podlaskiej, który utworzył własne rozgrywki.
1 września 1983 roku OZPN w Siedlcach odłączył się od WFS i rozpoczął samodzielną działalność w zakresie piłki nożnej na terenie województwa siedleckiego. Prowadził rozgrywki seniorów od klasy C do ligi międzyokręgowej oraz juniorów i trampkarzy. W 1980 roku zrzeszał ponad 40 klubów, tj. około 100 drużyn i blisko 2 tys. zawodników. Wzrosła liczba sędziów z trzech w 1976 do 57 w 1980 roku. W okręgu było zaledwie siedem stadionów oraz 28 boisk. Wiosną 1986 roku w rozgrywkach uczestniczyły 133 drużyny w blisko 50 klubach. Taka struktura organizacyjna przetrwała z niewielkimi zmianami do 1999 roku.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: Jacek Wierzbicki
Jedna odpowiedź
Czy ktoś wie w jakim czasie Pogoń Siedlce występowała pod nazwą Start-Pogoń?