Drużyna Zakładowego Klubu Sportowego Stal Siedlce od sezonu 1970-71 grała w B klasie, a swoje początkowo rozgrywała na pełnowymiarowym boisku piłkarskim znajdującym się w koszarach siedleckiej jednostki wojskowej przy ulicy Składowej.
Od sezonu 1972-73 drużyna występowała w klasie A plasując się przez kilka lat w środku tabeli. Wiosną 1977 roku piłkarze awansowali do bialsko-siedleckiej ligi okręgowej. W tym czasie trenerem był Stanisław Rudnicki, a grali w niej m.in. Marian Kleczyński, Witold Stępień, Michał Lubelski, Kowalik, Tadeusz Gryglak, Janusz Młynarczyk, Socha, Wiesław Łudziak, Jerzy Ejnfocht, Krasuski, Roguski, Krzysztof Tomaszuk. W następnych latach jedenastka Stali występowała w A klasie lub lidze okręgowej, będących czwartym lub piątym poziomem rozgrywek w kraju. W sezonie 1990-91 Stal zajęła piąte miejsce w bialsko-siedleckiej lidze międzyokręgowej (IV liga). Drużynę tworzyli: R. Niedziółka, Kleczyński, Topczewski, Adamczuk, Dołęga, Szlaski, Pątek, Kowalczyk, Studziński, Dzik, Kołak, Marian Stojak, Siwonia, Chrupek, Karpiarz, Mazurek, Domański, G. Niedziółka, Tadeusz Osiński, Zygmunt Osiński. Po tym sezonie, w czerwcu 1991 roku zespół został wycofany z rozgrywek, a klub z przyczyn ekonomicznych zlikwidowany.
Przez 20 lat istnienia klub był finansowany z funduszu socjalnego ZM im. Nowotki, składek załogi i członków klubu oraz dotacji z budżetów miasta i województwa. W sekcji piłkarskiej tylko trenera zatrudniano na pół etatu, reszta osób pracowała społecznie. W pierwszych latach po transformacji ustrojowej i gospodarczej na początku lat 90-tych nie był to odosobniony przypadek, z tych samych powodów zlikwidowano w Polsce wiele zakładowych klubów. Według relacji działaczy klubu dokumentacja ZKS Stal po jego likwidacji została zniszczona.
Po rozwiązaniu Stali jej miejsce w lidze międzyokręgowej oraz czołowych piłkarzy przejęła druga drużyna Pogoni. Natomiast inni piłkarze Stali przeszli do Gminnego Klubu Sportowego Zryw Chodów.
Na początku 1971 roku w Siedlcach, na bazie znacjonalizowanej niewielkiej odlewni żeliwa, uruchomiono filię Warszawskiej Fabryki Pomp (Oddział Mechaniczny stołecznego zakładu). Kilka tygodni przed rozpoczęciem sezonu piłkarskiego 1971-72 pracownicy filii założyli Robotnicze Koło Sportowe Wafapomp, z zakładową drużyną piłkarską. W drużynie, występującej od jesieni 1971 roku w siedleckiej B klasie, grali pracownicy zakładu, hokeiści Pogoni (m.in. bracia Wiesław i Władysław Borucowie, Wiesław Jobczyk), byli piłkarze Pogoni (Edward Mech) oraz młodzież z osiedlowych dzikich drużyn. Początkowo zajęcia z piłkarzami prowadził Zbigniew Oryszczak, następnie Andrzej Mirosz. W RKS utworzono jeszcze team brydża sportowego oraz sekcję rekreacyjną, organizującą załodze imprezy masowe. Prezesem zarządu był dyrektor zakładu Stanisław Bielecki, a wiceprezesem ds. sportowych Adam Żurawski.
W 1972 roku koło miało 158 członków, w tym 42 piłkarzy w dwóch zespołach (seniorzy i juniorzy). Od sezonu 1972-73 skład zespołu był ustabilizowany. Występowali: Zbigniew Kaługa, Marek Stępień, Andrzej Jurzyk, Jerzy Redes, Zbigniew Izdebski, Tadeusz Jobczyk, Edward Mech, Bogdan Malon, Grzegorz Staręga, Wiesław Jobczyk, Mieczysław Tyszkiewicz, Jerzy Machała, Mieczysław Prus, Tadeusz Kowalczyk, Waldemar Borkowski, Waldemar Kożuchowski, Mariusz Brochocki, Andrzej Kuryłek i Wiesław Przeździak. Po trzech latach działalności, w czerwcu 1974 roku klub został zlikwidowany, gdyż działalność produkcyjna warszawskiej filii została wchłonięta przez wybudowaną Odlewnię Staliwa Stalchemak.
Początki uprawiania biegów na orientację w Siedlcach są związane z wojewódzkimi ogniwami organizacji kf. Jesienią 1979 roku trener Sylwester Jarosiński zachęcił grupę młodzieży szkolnej do uprawiania biegu na orientację. Bardziej zorganizowaną formę treningi przybrały w 1980 roku, gdyż z jego inicjatywy przy Radzie Wojewódzkiej ZSSP „Start” powstała sekcja biegów na orientację. Było to nietypowe rozwiązanie organizacyjne. Zrzeszenie poza propagowaniem sportu masowego, turystyki i wypoczynku w środowiskach i zakładach pracy zatrudniających osoby niepełnosprawne, patronowało również klubom sportowym związanym ze spółdzielczością pracy. Przy narastającym kryzysie gospodarczym i zmniejszających się dotacjach zarząd MZKS Start-Pogoń nie chciał jednak rozszerzać działalności. Dlatego działacze zrzeszenia uznali, że grupa trenera Jarosińskiego, do czasu znalezienia lepszych rozwiązań organizacyjnych bęzie bezpośrednio podlegać pod RW ZSSP Start. W sekcji trenowało początkowo 45 osób, w następnych latach grupa zawodniczek i zawodników objętych szkoleniem powiększyła się do około 60 osób.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka
