W całej piłkarskiej historii siedleckiego futbolu znajdziemy wielu wybitnych piłkarzy. Przed II wojną światową Stefan Rusinek przed przejściem z Cracovii do KS 22 pp, w latach 1929-30 rozegrał w reprezentacji Polski dwa spotkania. Z kolei Zenon Sroczyński po odejściu do Warszawianki grał w 1935 roku w meczu Polska – Łotwa.
Pierwszym piłkarzem Pogoni, który w powojennej historii przebił się do ekstraklasy był Jerzy Krzyżanowski, lider Pogoni walczącej w 1976 roku o awans do II ligi. Dwa lata później przeszedł do II-ligowej Broni Radom (w marcu 1979 roku w meczu Broni z Cracovią strzelił hat tricka). Z Broni trafił do I-ligowego Lecha Poznań, którego prowadził Wojciech Łazarek. Krzyżanowski w trzech sezonach w latach 1980-83 rozegrał w ekstraklasie sześć meczów i strzelił 12 goli. Z Lechem zdobył dwa tytuły mistrza Polski. Po trzech latach gry doznał kontuzji kolana, po dłuższej przerwie próbował wrócić do Broni, jednak wkrótce zakończył karierę.
Do Ekstraklasy trafiło kilku piłkarzy Pogoni, a ich losy były różne. W sierpniu 1984 roku z Wilgi Garwolin do Siedlec trafił bramkarz Grzegorz Tomala. Dobre występy w Pogoni sprawiły, że w styczniu 1986 roku trafił do szerokiej kadry Legii Warszawa i był trzecim bramkarzem obok Jacka Kazimierskiego i Mirosława Dreszera. Jednak Tomala w meczu ekstraklasy nie wystąpił ani minuty, raz zagrał w spotkaniu o Puchar UEFA.
Pod koniec lat siedemdziesiątych w Pogoni pojawił się Mirosław Bołbotowski, wychowanek Sokoła (Podlasie Sokołów Podlaski). W sezonie 1979-80 grał w drugim zespole Legii Warszawa, wiosną 1983 w rezerwach Wisły Kraków, ale w ekstraklasie nie zadebiutował. Później grał w II-ligowej Wiśle Płock i meczach III ligi. Po raz pierwszy wrócił do Pogoni w sierpniu 1984 roku Bołbotowski bronił w meczu ćwierćfinałowym Pucharu Polski. Wydaje się, że może być rekordzistą transferowym w regionie, zmieniał barwy klubowe ponad dwadzieścia razy. Bronił w okręgówce w Zorzy Sterdyń, był asystentem trenera Krzysztofa Pawlusiewicza.
W Siedlcach na początku lat osiemdziesiątych pojawił się Andrzej Brzeszczyński z Mazovii Minsk Mazowiecki. W sierpniu 1983 roku odszedł do II-ligowej Korony Kielce, a następnie znalazł się w I-ligowym Motorze. W ekstraklasie rozegrał 68 meczów i strzelił cztery gole.
Wiosną 1989 roku po dobrych występach podczas turnieju MPJ do ŁKS Łódź przeszedł bramkarz Robert Dziuba. Był dublerem Jarosława Baki, a następnie Andrzeja Woźniaka. Walczył także w konsultacjach kadry olimpijskiej o wyjazd do Barcelony z Aleksandrem Kłakiem, jednak przegrał. Drużynę, która zdobyła srebrne medale prowadził Janusz Wójcik. Podczas pobytu w ŁKS rozegrał w ekstraklasie trzy mecze, jeden pełny, a w 1992 roku wrócił do Siedlec. Po spadku Pogoni z III ligi odszedł do Orląt Łuków, a latem 1998 roku bronił podczas meczów ze Stalą Sanok. Potem rozpoczęła się jego wędrówka po drugoligowych drużynach (Siarka Tarnobrzeg, Hetman Zamość, Świt Nowy Dwór). W 2001 roku przeszedł do III-ligowego Okęcia Warszawa, w sezonie 2004-05 grał w III-ligowym Ruchu Wysokie Mazowieckie. W latach 2019-20 był w sztabie Pogoni w roli trenera bramkarzy.
W lutym 1995 roku Pogoń Siedlce sprzedała do Pogoni Szczecin Roberta Krusiewicza, który w drużynie Oresta Lenczyka rozegrał dwadzieścia meczów. Później grał w II-ligowym Chemiku Police i III-ligowej Polonii Słubice. Tam doznał kontuzji i nie odzyskał dawnej formy. Był grającym trenerem Tygrysa Huta Mińska.
W sezonie 1996 roku na Daniela Purzyckiego uwagę zwrócili działacze ŁKS. Piłkarz przeniósł się do Łodzi i w meczu o Puchar UEFA strzelił bramkę. W I lidze grał pięć meczów, a następnie przeniósł się do Górnika Łęczna i II-ligowych drużyn ze Stalowej Woli i Nowego Dworu Mazowieckiego. Grał przeciwko Pogoni w meczu PP. Po jego golu Stal objęła prowadzenie, jednak ostatecznie przegrała 1:3, a Pogoń w 1/16 zagrała z Górnikiem Zabrze. W sezonie 2003-04 Purzycki grał w IV-ligowym klubie angielskim Bedford Town FC.
Legendą Pogoni jest Artur Boruc, odkryty przez Józefa Topczewskiego. Razem z Pogonią wygrywał juniorskie rozgrywki makroregionalne w 1995 i 1996 roku, a w MP juniorów do lat 17 zajął czwarte miejsce i wskoczył do bramki Pogoni. Zauważył go trener reprezentacji U-18 Jan Pieszko, w której rozegrał kilka meczów. Po rundzie wiosennej 1999 roku przeszedł do Legii. Grał najpierw w rezerwach, potem wypożyczono go do II-ligowego Dolcanu Ząbki. W ekstraklasie debiutował wiosną 2002 roku, a na stałe stanął między słupkami Legii rok później. Stał się również bramkarzem numer jeden w reprezentacji Polski, w której ogółem rozegrał 65 spotkań. Karierę zakończył w 2022 roku.
W najwyższej lidze zagrali także inni piłkarze Pogoni. Latem 2004 roku do III-ligowego Radomiaka odszedł Konrad Gołoś, a przed sezonem trafił do Polonii Warszawa, a następnie do kadry. Z powodu choroby nie dobił on do 100 występów w Ekstraklasie. Takim osiągnięciem mogą pochwalić się: Jacek Kiełb (rekordowe 257 występów w Ekstraklasie w barwach Korony Kielce, Lecha Poznań, Polonii Warszawa i Śląska Wrocław), Piotr Krawczyk (114 występów w Górniku Zabrze) oraz Maciej Rosołek (101 występów w barwach Legii Warszawa i Piasta Gliwice).
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka
