Na początku 1979 roku powołano Klub Uczelniany AZS WSRP Siedlce, w którym znalazła się sekcja piłki siatkowej. Miała ona charakter sekcji przygotowania sportowego z zajęciami dwa razy w tygodniu.
Po likwidacji SZS-AZS Siedlce grupa nauczycieli wychowania fizycznego pracujących w szkołach podstawowych i średnich uznała za konieczne ponowne powołanie Międzyszkolnego Klubu Sportowego, który objąłby regularnym szkoleniem utalentowanych uczniów w kilku wybranych dyscyplinach. Zebranie założycielskie odbyło się 23 listopada 1979 roku, a w pierwszym okresie swojej działalności w klubie znalazła się sekcja piłki siatkowej dziewcząt i chłopców. Siatkarze szkoleni przez Janusza Kubickiego i Witolda Jagiełłę w 1980 roku zajęli piąte miejsce w mistrzostwach Polski SZS, a trenowane przez Ryszarda Kubiszyna siatkarki w 1981 roku ósme miejsce w finałach VIII OSM.
Na początku lat 70-tych w Siedlcach powstały dwa kluby sportowe przy zakładach pracy. W Zakładowym Klubie Sportowym Stal Siedlce powołanym przy Zakładach Mechanicznych im. Marcelego Nowotki utworzono sekcję siatkówki kobiet i mężczyzn.
Co roku w Siedlcach odbywały się mistrzostwa miasta szkół średnich w grach zespołowych. W 1951 roku mistrzem Siedlec w siatkówce chłopców był SKS Żółkiewski, a w siatkówce dziewcząt – SKS Liceum Pedagogicznego. W tym samym roku siatkarze Żółkiewskiego wygrali rozgrywki w województwie warszawskim, a następnie zajęli jedenaste miejsce w rozegranych w Poznaniu Mistrzostwach Polski Szkół Średnich. Grali w tej drużynie m.in. Jan Wiszniewski, Romuald Talacha, Witold Polkowski, Ryszard Czerwiakowski, Marian Cichy. W 1951 roku pierwsze miejsce w mistrzostwach województwa warszawskiego szkół średnich zdobyli siatkarze z SKS Prus, ale odpadli z dalszych rozgrywek po półfinałach MP. Reprezentacja LO im. B. Prusa podczas rozegranej w kwietniu 1956 roku Wojewódzkiej Spartakiady SKS zajęła drugie miejsce w turnieju siatkarzy.
Dla rozwoju siatkówki ważne było szkolenie najmłodszych adeptów. Tak było w Szkole Podstawowej nr 4, gdzie od 1972 do 1983 roku istniały klasy sportowe o profilu piłki siatkowej. Głównym trenerem był Janusz Kubicki, który wychował ponad 150 siatkarzy i siatkarek, a uczniowie mieli po dwie godziny wychowania fizycznego. Po zakończeniu nauki w szkole podstawowej najlepsi z nich trafiali do Miejskiego Klubu Sportowego Siedlce, którego prezesem był Henryk Karpowicz, a przy którym istniała sekcja piłki siatkowej. Zawodnicy grali w wojewódzkich i makroregionalnych rozgrywkach.
1 kwietnia 1986 roku z inicjatywy siedleckich działaczy oraz Marka Sztaby, dyrektora Fabryki Narzędzi Skrawających, powstał Robotniczy Klub Sportowy VIS m.in. z sekcją piłki siatkowej.
Drużyna siatkarzy została zgłoszona do III ligi, skupiającej zespoły z makroregionu lubelsko-kieleckiego. Siedlczanie przez kilka lat zajmowali w tabeli środkowe miejsca.
Spotkanie organizacyjne Klubu Sportowego MOSiR, odbyło się 11 października 1991 roku, który w oparciu o statut Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji utworzył sekcję siatkówki. Cztery dni później, 15 października, zwołano ostanie posiedzenie zarządu RKS VIS, który po uchwaleniu przekazania sekcji siatkówki i rugby do KS MOSiR, zawiesił działalność. W połowie 1992 roku Rada Miejska podjęła uchwałę o likwidacji MOSiR i z końcem grudnia przekazała majątek i sekcję do MKS Pogoń.
W sezonie 1991-92 siatkarze Pogoni uczestniczyli w rozgrywkach III ligi. Występowali m.in. Jacek Prekurat, Adam Urban, Jacek Semeniuk, Dariusz Prekurat, Wojciech Fiodorow, Robert Podgórzak, Wiesław Wiewiórka, Artur Twarowski. Trenerem był Andrzej Petz, później Dariusz Prekurat.
Zdecydowanie lepiej siatkarze wypadli w sezonie 1992-93, który Pogoń zakończyła na drugim miejscu w tabeli, tuż za KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. Na dalszych miejscach uplasowały się zespoły Stali Stalowa Wola, Komunalnych Chełm, Cisów Nałęczów, Orląt Łuków, Pilicy Warka, Skropolu Siennica i Opolanki Opole Lubelskie.
Klub organizował w tym czasie doroczny turniej regionalny – memoriał Michała Szwedowicza, poświęcony pamięci niegdyś znanego zawodnika i działacza siatkarskiego z Siedlec.
źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka
