WLKS – klub z wieloma osiągnięciami cz. I

Wojewódzki Ludowy Klub Sportowy w latach 1990-2010 określany był mianem najlepszego klubu wielosekcyjnego w Siedlcach.

Jego funkcjonowanie w tym okresie, w odróżnieniu od MKS Pogoń, było stabilne, pozbawione zawirowań organizacyjnych, personalnych i finansowych. Prezesami klubu byli: Eugeniusz Trybuch, Marek Kompolt, Jan Borkowski, Szczepan Waszczuk, Jan Hawrylewicz, Andrzej Mateja i Adam Próchnicki, zaś dyrektorem Stefan Długosz.

Zmiana kadr we władzach następowała płynnie, a jeżeli już to były ona niewielkie. Dzięki temu klub nie zmieniał gwałtownie programu działania i sposobu funkcjonowania, prowadząc politykę kontynuacji i współpracy. Po 1990 roku w zarządzie zaczęło się pojawiać więcej osób z sektora przedsiębiorczości, którzy oprócz sympatyzowania z klubem, wspierali go finansowo.

Pod koniec dekady do nazwy klubu został dopisany nowy człon: Iganie Nowe i tak pełna nazwa brzmiała WLKS Iganie Nowe – Siedlce. Celem takiego kroku były starania o dofinansowanie w okolicznych gminach, starostwie powiatowym i sejmiku województwa mazowieckiego. Okazjonalnie zawody rangi krajowej i międzynarodowej dotował także siedlecki magistrat. Dzięki temu, podczas trudnych okresów tak bilansowano budżet, że mogło odbywać się szkolenie sekcji lekkoatletycznej, podnoszenia ciężarów i zapasów kobiet.

Klub był członkiem Krajowego Zrzeszenia LZS, propagując sport w środowisku wiejskim powiatu. W różnych latach zakładano filie sekcji w podnoszeniu ciężarów i w zapasach w Gręzówce, Mordach, Domanicach, Wodyniach, Iganiach Nowych. Niektóre zawody odbywały się w szkolnych halach w Stoku Lackim, Iganiach Nowych i Mordach. Dobrze układała się współpraca z tzw. Rolnikiem, do którego sprowadzani do klubu młodzi sportowcy kontynuowali naukę.

WLKS posiada przy ul. Kazimierzowskiej własną bazę sportową, a zawodnicy korzystają z boiska i orlika przy ZSP nr 4. W 1993 roku w sekcjach podnoszenia ciężarów, lekkiej atletyki i zapasów trenowało 268 osób, w 2001 roku było ich 337, a w 2011 roku 223 sportowców. W tym okresie na etatach pracowało od 6 do 12 trenerów i instruktorów. Na początku lat 90-tych sekcja podnoszenia ciężarów z trenerem Ryszardem Soćką należała do najlepszych w Polsce. W 1990 r. pierwsze złote medale MP seniorów zdobyli Stanisław Szarek i Mirosław Sikorski, a w drużynowych MP sztangiści wywalczyli brąz. Duże sukcesy odnosili Tomasz Wcisłak i Piotr Drusiewicz, którzy zdobyli złoto w ME do lat 16. Reprezentantem Polski na MŚ był Ryszard Ciupa. Od 1996 roku trenerem został Kazimierz Olszewski, który do Siedlec przeniósł się z łukowskich Orląt wraz z Robertem i Marcinem Dołęgami. Bracia stali się etatowymi reprezentantami kraju, zdobywając wiele medali pod zawodów juniorskich i seniorskich.

WLKS stał się prekursorem popularyzacji w Polsce podnoszenia ciężarów. W 1994 roku w Siedlcach odbywał się II Ogólnopolski Turniej Kobiet, w którym wzięło udział 16 zawodniczek z ośmiu klubów. Rozwój tej dyscypliny nastąpił w połowie lat 90-tych kiedy MKOL wprowadził ją do programu Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000 roku. W 1994 roku PZPC powołał Ryszarda Soćkę na trenera reprezentacji kobiet, a stanowisko asystentki objęła jego żona Danuta Soćko. W 1997 roku PZPC utworzył w Siedlcach przy WLKS Ośrodek Szkolenia Olimpijskiego w podnoszeniu ciężarów kobiet.

źródło: własne / archiwum Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka