Wzloty i upadki miejskiego klubu cz. I

Początek 1990 r. nie był szczęśliwy dla zadłużonego MZKS Start-Pogoń Siedlce. Z patronatu wycofało się Zrzeszenie Sportowe Spółdzielczości Pracy Start, a z dotowania klubu zrezygnowały także siedleckie zakłady pracy. Z kolei władze miasta odmawiały pomocy finansowej do czasu opracowania nowej koncepcji funkcjonowania kultury fizycznej w Siedlcach.

29 lutego 1990 r. władze klubu, wdrażając program oszczędnościowy zostawiło tylko dwie sekcje: piłki nożnej i tenisa stołowego, a sekcję biegów na orientację przekazały do Wojewódzkiej Federacji Sportu, po jej rozwiązaniu ostatecznie sekcja pozostała w klubie. Miesiąc później odbyło się Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze członków klubu, podczas którego dotychczasowy zarząd z prezesem Ryszardem Moczybrodą podał się do dymisji. Nowym prezesem wybrany został przedsiębiorca Janusz Grotowski, a do zarządu weszli m.in. Marek Guth, Lech Poduch, Adam Oleszczuk i Witold Jaworski.

31 lipca 1991 roku powstała Fundacja Piłki Nożnej Pogoni Siedlce, a jej zadaniem było poszukiwanie sponsorów sekcji piłkarskiej i pozyskiwanie dotacji. Wśród założycieli znaleźli się m.in. Wiesław Harasim, Ryszard Moczybroda, Waldemar Maciołek, Henryk Zbieć, Lech Poduch i Jan Dołęga. Zebrane pieniądze miały być przekazywane na całą sekcję z uwzględnieniem szkolenia młodzieży. Jednak fundacja nie spełniła pokładanych w niej nadziei i nie rozwinęła szerszej działalności.

Początek 1992 roku to rozpoczęcie realizacji przez władze miasta ustalonej podczas Sejmiku Sportowego Miasta koncepcji utworzenia wielosekcyjnego klubu miejskiego. Na 21 lutego 1992 roku zwołano Walne Zebranie Członków Klubu i wybrano nowego prezesa, którym został wiceprezydent miasta Stanisław Mrówczyński. Podczas kolejnego Nadzwyczajnego Zebrania, które odbyło się 29 lipca 1992 roku podjęto uchwałę o przyjęciu nazwy Miejski Klub Sportowy Pogoń, a do zarządu weszli Lucjan Izdebski, Jerzy Mateuszak, Zbigniew Kuźma i Stefan Kotlewski. W czerwcu 1992 roku na stanowisko dyrektora klubu powołany został Krzysztof Tomaszewski, zastępując Bogdana Balę. Zmiany w statucie wraz z nową nazwą zostały zarejestrowane 1 października 1992 roku.

Jesienią tego roku klub przejął z likwidowanego Międzyszkolnego Klubu Sportowego sekcje siatkówki i koszykówki (młodzieżowe) oraz tenisa stołowego. Z KS MOSiR przeniesiono sekcje rugby i siatkówkę seniorów. Z kolei w lutym 1993 roku reaktywowano sekcję lekkoatletyczną. Utworzona również została szkółka łyżwiarska, która działała aż do zamknięcia sztucznego lodowiska.

Już po reorganizacji w 1993 roku klub otrzymał z miasta dotacje na utrzymanie obiektów oraz szkolenie młodzieży we wszystkich sekcjach, łącznie z piłkarską. Koszty utrzymania III-ligowej drużyny piłkarskiej ora I-ligowych pingpongistów i rugbistów klub z prowadzonej działalności gospodarczej i pieniędzy otrzymanych od sponsorów, których de facto Pogoń praktycznie nie miała. Uznanie Pogoni za klub miejski było tylko połowicznym rozwiązaniem, a klub w następnych latach był niedofinansowany. Próby były różne ale nieskuteczne. Upadła koncepcja założenia hurtowni alkoholi ze względu na konieczność wykupienia drogiej licencji, a działalność gospodarcza nie dawała spodziewanych dochodów. Wśród środowiska sportowego miasta pojawiła się krytyka działań organizacyjnych. Przez cztery lata w klubie było czterech dyrektorów: Krzysztof Tomaszewski (był dyrektorem dziewiętnaście miesięcy), Dariusz Prekurat (dwa miesiące), Lucjan Izdebski (dziesięć) i Zbigniew Zawadzki (szesnaście). 1 maja 1996 roku stanowisko to objął Adam Wysokiński.

źródło: własne / archwium Sławomira Kindziuka; foto: archiwum Sławomira Kindziuka